ถนัดปาก หมายถึง ว. สะดวกปาก, โดยไม่กระดากปาก, (ใช้แก่กริยาพูด).
ว. พอเหมาะมือ.
[ถะหฺนัน] น. ดินชนิดหนึ่งเชื่อว่าเป็นยารักษาโรค และเป็นยาอายุวัฒนะเช่น ต่อได้กินดินถนันเมื่อวันไร. (อภัย).
[ถะหฺนํา] น. ชื่อดินชนิดหนึ่ง สีเหลืองอ่อน ใช้ทํายาไทย, ยา.
น. นํ้ายา. (ข. ถฺนํา ว่า ยา).
[ถะหฺนิม] น. เครื่องประดับ เช่น ถนิมพิมพาภรณ์, ในโลกนี้ถนิมเจ้าเอกแท้นางเดียว. (นิทราชาคริต), ธารถนิมทองถ่องเถือก. (ม. คําหลวงทานกัณฑ์), ใช้ว่า สนิม ก็มี เช่น สร้อยสนิมพิมพาภรณ์.
ว. น่ารัก เช่น นางนงถ่าวถนิมกาม. (ม. คําหลวง ทศพร).
น. เครื่องประดับร่างกาย.