ถัทธ หมายถึง [ถัด] (แบบ) ว. แน่น, แข็ง, กระด้าง, เช่น อันว่าชูชกใจถัทธ.(ม. คําหลวง นครกัณฑ์). (ป.).
น. เต้านม; นํ้านม. (ป. ถน ว่า เต้านม; ถญฺ? ว่า นํ้านม).
ก. ไหล; กระชั้น เช่น ถั่นคํ่าขีณแล้ว. (ม. คําหลวง ทานกัณฑ์).
ว. เร็ว ๆ, พลัน ๆ; เป็นหลั่น ๆ.
ว. ทันใด, เร็ว, พลัน.
ว. ทันใด, เร็ว, พลัน.
(แบบ) น. หลัก, เสา; ความดื้อ, ความกระด้าง. (ป.).
ก. ทําให้มีส่วนเสมอกัน, เฉลี่ย. (จ.).