ถนัดใจ หมายถึง ว. สะดวกใจ, สะใจ; เต็มที่ เช่น โดนเข้าถนัดใจ, สนัดใจ ก็ว่า.
ว. ที่ทําได้คล่องแคล่วด้วยมือซ้าย.
(ปาก) ว. ถนัดชัดเจน เช่น เห็นถนัดถนี่.
ว. สะดวกปาก, โดยไม่กระดากปาก, (ใช้แก่กริยาพูด).
ว. พอเหมาะมือ.
[ถะหฺนัน] น. ดินชนิดหนึ่งเชื่อว่าเป็นยารักษาโรค และเป็นยาอายุวัฒนะเช่น ต่อได้กินดินถนันเมื่อวันไร. (อภัย).
[ถะหฺนํา] น. ชื่อดินชนิดหนึ่ง สีเหลืองอ่อน ใช้ทํายาไทย, ยา.
น. นํ้ายา. (ข. ถฺนํา ว่า ยา).