ถั่งถ้อย หมายถึง (กลอน) ก. พูดพลั่ง ๆ ออกมา, เบิกความ.
[ถันทิน, ถันทินละ–] (แบบ) น. แผ่นดิน. (ป.).
[ถันทิน, ถันทินละ–] (แบบ) น. แผ่นดิน. (ป.).
ว. นอนเหนือแผ่นดิน. (ป.).
ก. ขยับไปด้วยก้น. ว. รองลงไป, ต่อไป.
ว. ชิดทางนอก (บอกวัวควายเวลาไถนา), ถาด ก็ว่า.
[ถัด] (แบบ) ว. แน่น, แข็ง, กระด้าง, เช่น อันว่าชูชกใจถัทธ.(ม. คําหลวง นครกัณฑ์). (ป.).
น. เต้านม; นํ้านม. (ป. ถน ว่า เต้านม; ถญฺ? ว่า นํ้านม).