ความหมายของคำว่า ' ถะถับ '

ถะถุนถะถัน
(กลอน) ว. หยาบช้า เช่น คําถะถุนถะถันว่า คําหยาบช้า.
ถะมัดถะแมง
(โบ) ว. ทะมัดทะแมง, ขึงขัง, เอาจริงเอาจัง. (ดึกดําบรรพ์).
ถัก
ก. เอาเส้นเชือกหรือหวายเป็นต้นไขว้สอดประสานกันให้เป็นลวดลายต่าง ๆ บ้าง ให้เป็นเส้นและเป็นผืนบ้าง ให้ติดต่อกันบ้าง.
ถัง
น. ภาชนะจําพวกหนึ่ง ทําด้วยไม้หรือโลหะเป็นต้น มีรูปร่างต่าง ๆกันโดยมากใช้ตักนํ้า หรือตวงสิ่งของเป็นต้น; ชื่อมาตราตวงเท่ากับ๒๐ ทะนาน.
ถั่ง
ก. ไหลอย่างเท, ไป, ถึง.
ถั่งถ้อย
(กลอน) ก. พูดพลั่ง ๆ ออกมา, เบิกความ.
ถัณฑิล, ถัณฑิลญ
[ถันทิน, ถันทินละ–] (แบบ) น. แผ่นดิน. (ป.).