ถ้อถ้อย หมายถึง (กลอน) น. คําโต้. ก. กล่าวโต้, กล่าวประชัน, บางแห่งใช้ท่อถ้อย หรือท้อถ้อย ก็มี.
ก. รั้น, ร่นเข้าไป.
(ถิ่น) ก. เทออก.
ก. กระทุ้งด้วยศอก.
(โบ) ว. งาม, อร่าม, แจ่มใส, รุ่งเรือง; ชัด, แน่, แท้, เที่ยง, จะแจ้ง,เช่น เร่งหาผู้รู้รอบ ทุกการ เฉลียวฉลาดโวหาร ถ่องถ้อย. (ลอ).
น. แนวอันจะจะกันเป็นระเบียบ.
ว. ชัดเจนแจ่มแจ้ง, ถูกแน่, แน่นอน.
(กลอน) น. ทาง เช่น พฤกษาในเถื่อนถ้อง. (ม. คําหลวง มหาพน).