ถ้อ หมายถึง ก. โต้ตอบ เช่น ร้องเพลงถ้อกันไปมา. (พงศ. เลขา), ใช้ ท่อ ก็มี.
(กลอน) น. คําโต้. ก. กล่าวโต้, กล่าวประชัน, บางแห่งใช้ท่อถ้อย หรือท้อถ้อย ก็มี.
ก. รั้น, ร่นเข้าไป.
(ถิ่น) ก. เทออก.
ก. กระทุ้งด้วยศอก.
(โบ) ว. งาม, อร่าม, แจ่มใส, รุ่งเรือง; ชัด, แน่, แท้, เที่ยง, จะแจ้ง,เช่น เร่งหาผู้รู้รอบ ทุกการ เฉลียวฉลาดโวหาร ถ่องถ้อย. (ลอ).
น. แนวอันจะจะกันเป็นระเบียบ.
ว. ชัดเจนแจ่มแจ้ง, ถูกแน่, แน่นอน.