ตาข่าย หมายถึง น. เครื่องดักสัตว์มีนกหรือกระต่ายเป็นต้น ถักเป็นตาร่างแห, เรียกลวดหรือด้ายที่ถักเป็นตา ๆ อย่างข่ายว่า ลวดตาข่าย ฯลฯ.
ว. แสดงอาการขลาดกลัว.
ว. แสดงอาการโกรธจัด, ตาเขียว ก็ว่า.
น. ตาเหล่น้อย.
ว. แสดงอาการโกรธจัด, ตาขุ่นตาเขียว ก็ว่า.
ว. ไม่ง่วง, ไม่กะพริบง่าย.
น. ตาที่มีลักษณะอย่างของมีคม อาจบาดหรือแทงใจได้.
ว. อาการที่ตาเหลือกขึ้นและไม่กลับลงมาตามเดิม, อาการที่นอนหลับหรือตายลืมตา, อาการที่ตาไม่กะพริบ.