ตะเพิ่น หมายถึง ว. พล่านไป, เจิ่นไป.
น. ชื่อปลานํ้าจืดบางชนิดของบางสกุลในวงศ์ Cyprinidae ส่วนใหญ่อยู่ในสกุลPuntius และ Cyclocheilichthys หนวดสั้น เกล็ดสีขาวเงินขอบเรียบ ที่มีลําตัวสั้นป้อม แบนข้าง เช่น ตะเพียนขาว (P. gonionotus) ตะเพียนทอง (P. altus)ตะเพียนหางแดง หรือ กระแห (P. schwanenfeldi) ส่วนที่มีลําตัวเรียวกว่า เช่นตะเพียนทราย(P. leiacanthus, C. apogon).
ดู พิมพา.
ดู โคก ๒.
ดู กระแห, กระแหทอง.
น. ส่วนของร่างกายเบื้องหลังถัดบั้นเอวลงไป มีเนื้อเป็นกระพุ้งทั้ง ๒ ข้าง,กล้ามเนื้อส่วนบนที่นูนขึ้นของโคนขาสัตว์สองเท้าหรือโคนขาหลังของสัตว์สี่เท้า, สะโพก ก็ว่า.
(สำ) น. เรียกตะโพกหญิงที่ผายออกมาก.
ว. อาการวิ่งก้าวยาว ๆ หรือวิ่งอย่างกระโดด; โทง ๆ, โหย่ง ๆ, เช่น ก็จะทําคลุมโปง ตะโพงดัน. (ปกีรณําพจนาดถ์), วิ่งตะโพงกอดบาท. (นิทราชาคริต),ตะพง ก็ว่า.