ความหมายของคำว่า ' ตะพายแล่ง '

ความหมายของคำว่า ' ตะพายแล่ง '
ตะพายแล่ง หมายถึง ว. ลักษณะที่ถูกฟันขาดเฉียงบ่า เรียกว่า ขาดตะพายแล่ง, สะพายแล่ง ก็ว่า.

ตะพึด
ว. ตะบึงไป, ไม่หยุดหย่อน, เช่น ขอตะพึด.
ตะพึดตะพือ
ว. รํ่าไป, เรื่อยไป, ดึงดันทําเรื่อยไป.
ตะพุ่น ๑
(โบ) น. พวกคนหลวงที่ถูกเกณฑ์ให้เกี่ยวหญ้าเลี้ยงช้าง.
ตะพุ่นหญ้าช้าง
(โบ) น. โทษอาญาหลวงสมัยโบราณ; คนที่ถูกลงโทษให้เกี่ยวหญ้าเลี้ยงช้าง.
ตะพุ่น ๒
ว. สีชนิดหนึ่งคล้ายสีครามจาง เรียกว่า สีตะพุ่น.
ตะเพรา
[-เพฺรา] น. ไม้ขอสําหรับเกี่ยวให้เรือเข้าหรือคํ้าไม่ให้เรือชนกัน เรียกว่า ขอตะเพรา;ลูกกลม ๆ ที่ถักด้วยหวายแล้วยัดด้วยกาบมะพร้าวเป็นต้น แขวนไว้ข้างเรือเพื่อกันกระแทกเรียกว่า ลูกตะเพรา.
ตะเพิง
น. เงื้อมเขาที่งอกงุ้มลงมา.