ตกหล่น หมายถึง ก. ขาดตกไปโดยไม่ตั้งใจ.
(สํา) ก. ถูกลวงด้วยเล่ห์กลหรืออุบาย, เสียรู้, หลงกล.
(สํา) ก. ถูกลวงด้วยเล่ห์กลหรืออุบาย, เสียรู้, หลงกล.
ก. ถึงที่อับจน, ถึงคราวชะตาตก.
(ถิ่น-พายัพ) น. ตุ๊กแก. (ดู ตุ๊กแก ๑).
น. ไม้เครื่องเรือนที่วางบนรอดหรือคานสําหรับรองพื้นกระดานหรือฟาก.
น. ชื่อไผ่ชนิด Dendrocalamus asper (Schult. f.) Heyne ในวงศ์Gramineae ลําต้นใหญ่ ไม่มีหนาม หน่อกินได้.
ก. ชักเอาเงินไว้จากขาไพ่ที่เป็นผู้กินหรือลูกค้าที่แทงถูกในการพนันบางชนิดเช่นถั่ว โป, เรียกเงินที่ได้โดยวิธีนี้ว่า เงินค่าต๋ง. (จ. ต๋งจุ้ย).