ค้นหาหมวดอักษร ต
ค้นหาคำศัพท์แบบเร่งด่วน
ความหมายของคำว่า ' ตะเข็บ ๑ '
ตะเข็บ ๑ หมายถึง น. ชื่อสัตว์พวกเดียวกับตะขาบ แต่เรียกแยกโดยถือเอาพวกที่มีขนาดเล็กเช่น ยาวตํ่ากว่า ๕-๖ เซนติเมตรลงไป ลําตัวเล็ก มีจำนวนปล้อง ๓๑-๑๗๓ปล้องแต่ละปล้องมีขา ๑ คู่ และขายาวกว่าปล้องลําตัวมาก ที่แพร่หลายเช่น สกุล Geophilus ในวงศ์ Geophilidae, จะเข็บ หรือ ขี้เข็บ ก็เรียก.
คำที่ใกล้เคียงกัน
ตะเข็บ ๒
น. ชื่อกุ้งทะเลขนาดเล็กหลายชนิดในสกุล Metapenaeus วงศ์Penaeidae ตัวแบน.
ตะเข็บ ๓
น. ชื่อไม้เถาชนิด Pothos scandens L. ในวงศ์ Araceae เกาะติดกับต้นไม้ใหญ่, หวายตะมอย ก็เรียก.
ตะเข็บ ๔
น. แนวผ้าหรือสิ่งอื่นตอนที่เย็บติดกัน, โดยปริยายหมายถึงสิ่งที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ตะเข็บรอยต่อจังหวัด.
ตะเข็บไต่ขอน
น. ชื่อกลบทชนิดหนึ่ง.
ตะเขิง
น. ชื่อเพลงไทยทำนองหนึ่ง. (เงาะป่า).
ตะโขง
น. ชื่อจระเข้ชนิด Tomistoma schlegelii ในวงศ์ Crocodylidae มีขนาดใหญ่มากขนาดยาวได้ถึง ๔.๕ เมตร ตัวสีนํ้าตาลแดงมีลายสีนํ้าตาลเข้มปากเรียวยาวคล้ายปากปลา เข็มหางแบนใหญ่ใช้ว่ายนํ้า อาศัยตามป่าเลนชายนํ้ากร่อย ในประเทศไทยพบเฉพาะทางภาคใต้เท่านั้น, จระเข้ปากกระทุงเหว ก็เรียก.
ตะคร้อ
น. ชื่อไม้ต้นขนาดใหญ่ชนิด Schleichera oleosa (Lour.) Okenในวงศ์ Sapindaceae ผลรสเปรี้ยวอมหวาน, สะคร้อ ก็เรียก.
พจนานุกรมไทย-ไทย ออนไลน์