ตกหนัก หมายถึง ก. รับทุกข์, รับเคราะห์, รับภาระหรือหน้าที่หนัก.
ก. อาการที่เลือดระดูเสียที่หมักหมมอยู่ข้างในไหลออกมา.
ก. ขาดตกไปโดยไม่ตั้งใจ.
(สํา) ก. ถูกลวงด้วยเล่ห์กลหรืออุบาย, เสียรู้, หลงกล.
(สํา) ก. ถูกลวงด้วยเล่ห์กลหรืออุบาย, เสียรู้, หลงกล.
ก. ถึงที่อับจน, ถึงคราวชะตาตก.
(ถิ่น-พายัพ) น. ตุ๊กแก. (ดู ตุ๊กแก ๑).
น. ไม้เครื่องเรือนที่วางบนรอดหรือคานสําหรับรองพื้นกระดานหรือฟาก.