ตะกุกตะกัก หมายถึง ว. ติด ๆ ขัด ๆ, ไม่สะดวก, ไม่ราบรื่น, (มักใช้แก่การอ่านหรือพูด).
ก. เอามือหรือเท้าเป็นต้นคุ้ยหรือข่วน.
ก. พยายามป่ายปีนให้พ้นอันตราย.
ดู กระทุ่ม ๑.
น. หางเสือเรือ, จะกูด หรือ จังกูด ก็ว่า.
ก. พยายามป่ายปีนไป, พยายามทุกทางเพื่อให้ประสบความสําเร็จ.
น. เครื่องใช้สําหรับตามไฟ มีรูปต่าง ๆ บางชนิดมีหลอดบังลม, ลักษณนามว่า ดวง.
น. ตะเกียงที่ใช้แคลเซียมคาร์ไบด์ทําปฏิกิริยากับนํ้าได้แก๊สอะเซทิลีนซึ่งจุดไฟติดให้ความสว่าง.