ตฤณมัย หมายถึง ว. แล้วไปด้วยหญ้า, ทําด้วยหญ้า. น. สนามหญ้า. (ส.).
[ตฺริตียะ-] (แบบ) ว. ที่ ๓. (ส.; ป. ตติย).
[ตฺริตียะ-] (แบบ) ว. ที่ ๓. (ส.; ป. ตติย).
[ตฺริด] (แบบ) ก. เจาะ, แทง. (ส.; ป. ตุท).
[ตฺริบ] (แบบ) ก. อิ่ม, ให้อิ่ม, ให้กิน, เลี้ยง, กิน เช่น ตฤปตฤณ. (ส.; ป. ตปฺป).
[ตฺริดสะหฺนา] (แบบ) น. ความปรารถนา, ความอยาก, ความดิ้นรน.(ส.; ป. ตณฺหา).
[ตฺรี] น. ปลา, โดยมากใช้ ตรี. (ข. ตฺรี).
[ตะหฺลก] ก. ทําให้คนอื่นขบขันด้วยคําพูดหรือกิริยาท่าทางเป็นต้น;โดยปริยายหมายความว่า แกล้งทําให้คนอื่นเข้าใจผิด เช่น เล่นตลก. ว. ขบขัน, ที่ทําให้คนอื่นขบขันด้วยคําพูดหรือกิริยาท่าทาง เป็นต้นเช่นหนังตลก, เรียกผู้ที่ทําให้คนอื่นขบขันว่า ตัวตลก, เรียกเรื่องที่ทําให้ขบขันหรือเข้าใจผิดว่า เรื่องตลก.