ตรึง หมายถึง [ตฺรึง] ก. ทําให้อยู่กับที่ เช่น ตรึงตะปู ตรึงที่นอน ตรึงข้าศึก, ทําให้อยู่คงที่เช่น ตรึงราคาสินค้าไว้, ติดอยู่ เช่น ตรึงใจ.
ก. ติดแน่น.
[ตฺรึงสะ-] (แบบ) ว. สามสิบ. (ส. ตฺรึศตฺ; ป. ตึส).
[ตฺรุ] น. ที่ขังคน, ตะราง, เรือนจํานักโทษ, คุก.
[ตะรุ] (แบบ) น. ต้นไม้. (ป., ส.).
[ตะรุน, ตะรุนะ] (แบบ) น. เด็กรุ่น. ว. ดรุณ, หนุ่ม, อ่อน, รุ่น, เพศหญิงใช้ว่าตรุณี. (ป., ส.).
[ตะรุน, ตะรุนะ] (แบบ) น. เด็กรุ่น. ว. ดรุณ, หนุ่ม, อ่อน, รุ่น, เพศหญิงใช้ว่าตรุณี. (ป., ส.).
[ตฺรุย] (โบ) น. กรุย เช่น มีตรุยปัก. (สามดวง).