ตระอาล หมายถึง [ตฺระอาน] (กลอน) ว. หวั่นไหว เช่น พยงแผ่นดินบตระอาล. (ม. คําหลวงกุมาร). (ข. ตรฺอาล ว่า ยินดี, สบายใจ).
[ตฺระ-] (กลอน) ก. โอบกอด.
[ตฺรัง] (โบ) ก. ติดอยู่ เช่น สิ่งสินตรังตรา. (ม. คําหลวง มหาราช), ต้องกวางทรายตายเหลือตรัง. (อนิรุทธ์).
[ตะรังคะ-, ตะรัง] (แบบ) น. ลูกคลื่น. (ป., ส.).
[ตะรังคะ-, ตะรัง] (แบบ) น. ลูกคลื่น. (ป., ส.).
น. ชื่อกาพย์ชนิดหนึ่ง, คู่กับ มหาตรังคนที.
น. ชื่อกาพย์ชนิดหนึ่ง, คู่กับ มหาตรังคนที.
[ตฺรับ] ก. เอาใจใส่คอยฟังข่าวคราวทุกข์สุขหรือความคิดเห็นของผู้อื่นเป็นต้น, มักใช้เข้าคู่กับคำ สดับ เป็น สดับตรับฟัง.