ตระอร หมายถึง [ตฺระออน] ก. ทําให้ชอบใจ; ประคับประคอง เช่น เกื้อกามตระอร.(กฤษณา).
[ตฺระอาน] (กลอน) ว. หวั่นไหว เช่น พยงแผ่นดินบตระอาล. (ม. คําหลวงกุมาร). (ข. ตรฺอาล ว่า ยินดี, สบายใจ).
[ตฺระ-] (กลอน) ก. โอบกอด.
[ตฺรัง] (โบ) ก. ติดอยู่ เช่น สิ่งสินตรังตรา. (ม. คําหลวง มหาราช), ต้องกวางทรายตายเหลือตรัง. (อนิรุทธ์).
[ตะรังคะ-, ตะรัง] (แบบ) น. ลูกคลื่น. (ป., ส.).
[ตะรังคะ-, ตะรัง] (แบบ) น. ลูกคลื่น. (ป., ส.).
น. ชื่อกาพย์ชนิดหนึ่ง, คู่กับ มหาตรังคนที.
น. ชื่อกาพย์ชนิดหนึ่ง, คู่กับ มหาตรังคนที.