ตระหนัก หมายถึง [ตฺระหฺนัก] ก. รู้ประจักษ์ชัด, รู้ชัดแจ้ง.
[ตฺระหฺนํ่า] (กลอน) ก. กระหนํ่า.
[ตฺระหฺนี่] ว. หวงไม่อยากให้ง่าย ๆ เช่น ตระหนี่ทรัพย์ ตระหนี่ความรู้.
ก. หวงตัว ไม่ยอมให้ใครอุ้ม (ใช้แก่เด็ก).
[ตฺระออน] ก. ทําให้ชอบใจ; ประคับประคอง เช่น เกื้อกามตระอร.(กฤษณา).
[ตฺระอาน] (กลอน) ว. หวั่นไหว เช่น พยงแผ่นดินบตระอาล. (ม. คําหลวงกุมาร). (ข. ตรฺอาล ว่า ยินดี, สบายใจ).
[ตฺระ-] (กลอน) ก. โอบกอด.
[ตฺรัง] (โบ) ก. ติดอยู่ เช่น สิ่งสินตรังตรา. (ม. คําหลวง มหาราช), ต้องกวางทรายตายเหลือตรัง. (อนิรุทธ์).