ตระดาษ หมายถึง [ตฺระ-] (กลอน) ว. ขาว, เผือก, เช่น อนนขาวตระดาษดุจสังข์.(ม. คําหลวง นครกัณฑ์).
[ตฺระเตฺรียม] ก. จัดแจงไว้ให้เรียบร้อย, โบราณใช้ว่า กระเกรียม.
[ตฺระแตฺร้น, -แตฺร้น] (กลอน) ว. เสียงช้างร้อง.
[ตฺระแตฺร้น, -แตฺร้น] (กลอน) ว. เสียงช้างร้อง.
[ตฺระซวง] (โบ) น. กระทรวง. (สามดวง).
[ตฺระ-] น. เรียกกระแจะชนิดหนึ่ง.
[ตฺระ-] (กลอน) น. นกกระไน เช่น เขาคุ่มกระตรุมกระไตร ตระไนนี่สนั่นเสียง. (สรรพสิทธิ์). (ดู กระไน).
[ตฺระ-] ดู กระบก.