ตระจัก หมายถึง [ตฺระ-] ว. ตระชัก, เย็น. (ข. ตรฺชาก่).
[ตฺระ-] ว. เย็น, บางทีใช้ ตระจัก ตามเสียงเขมร. (ข. ตฺรชาก่).
[ตฺระ-] (กลอน) ก. หวาด, ผวา, สะดุ้ง, ตกใจ.
[ตฺระ-] (กลอน) ว. ขาว, เผือก, เช่น อนนขาวตระดาษดุจสังข์.(ม. คําหลวง นครกัณฑ์).
[ตฺระเตฺรียม] ก. จัดแจงไว้ให้เรียบร้อย, โบราณใช้ว่า กระเกรียม.
[ตฺระแตฺร้น, -แตฺร้น] (กลอน) ว. เสียงช้างร้อง.
[ตฺระแตฺร้น, -แตฺร้น] (กลอน) ว. เสียงช้างร้อง.
[ตฺระซวง] (โบ) น. กระทรวง. (สามดวง).