ตระคัร หมายถึง [ตฺระคัน] (แบบ) น. ไม้กฤษณา เช่น กฤษณาขาวและตระคัร ก็มี.(ม. คําหลวง มหาพน). (ป.; ส. ตคร).
[ตฺระ-] ก. จ้อง, คอยดู, (โบ) ในบทร้อยกรองใช้ว่า กระหง่อง กระหน่องตระหง่อง หรือ ตระหน่อง ก็มี.
[ตฺระ-] ว. ตระชัก, เย็น. (ข. ตรฺชาก่).
[ตฺระ-] ว. เย็น, บางทีใช้ ตระจัก ตามเสียงเขมร. (ข. ตฺรชาก่).
[ตฺระ-] (กลอน) ก. หวาด, ผวา, สะดุ้ง, ตกใจ.
[ตฺระ-] (กลอน) ว. ขาว, เผือก, เช่น อนนขาวตระดาษดุจสังข์.(ม. คําหลวง นครกัณฑ์).
[ตฺระเตฺรียม] ก. จัดแจงไว้ให้เรียบร้อย, โบราณใช้ว่า กระเกรียม.
[ตฺระแตฺร้น, -แตฺร้น] (กลอน) ว. เสียงช้างร้อง.