ตู๊ หมายถึง ก. ประทัง, พอถูไถ, ชดเชย, เช่น พอตู๊ ๆ กันไป. (จ.).
ก. ชะลอเรือ, ทำให้เรือมีความเร็วลดลง.
น. เรือ. (ข. ทูก).
น. รูก้น. ว. นูนขึ้น, สูงขึ้น, เช่น เนื้อตูดขึ้นมา; ยื่นออกไป เช่น ปากตูด.
ดู ลี่ ๑.
น. กระท่อม, กระต๊อบ, เช่น ไปตั้งตูบตีนเขา. (ม. คําหลวงชูชก), กระตูบ ก็เรียก.
ว. หลุบลง เช่น หูตูบ.
น. มะตูม.