ตุมพะ หมายถึง (แบบ) น. ชื่อมาตราตวงอย่างโบราณ; หม้อนํ้ามีพวย. (ป.; ส. ตุมฺร).
ว. ลักษณะที่มีบางสิ่งบางอย่างดันให้นูนโป่งออกมาเช่น แก้มตุ่ย กระเป๋าตุ่ย.
ว. กลิ่นเหม็นน้อย ๆ.
ว. อาการที่เคี้ยวอาหารเต็มปากจนแก้มโป่งออกมาเช่น เคี้ยวตุ้ย ๆ กินตุ้ย ๆ.
ว. อาการที่เคี้ยวอาหารเต็มปากจนแก้มโป่งออกมาเช่น เคี้ยวตุ้ย ๆ กินตุ้ย ๆ.
ก. เอาหมัดกระแทกเอา. (จ.). น. เรียกตัวตลกที่ออกมาขัดจังหวะในการสวดคฤหัสถ์ว่า ตัวตุ๊ย.
น. ชื่อว่าวชนิดหนึ่ง คล้ายว่าวจุฬา แต่หัวไม่ยาวมีไม้ยื่นออกไปสําหรับผูกคันธนู เมื่อถูกลมพัด ใบธนูที่ทําด้วยใบลานจะพลิกหมุนกลับไปมาทําให้เกิดเสียงคล้ายเสียงเพลง นิยมเอาว่าวขึ้นในเวลาเย็น แล้วเอาเชือกผูกไว้ตามต้นไม้เป็นต้นเพื่อฟังเสียงในเวลากลางคืน.
[ตุระคะ] (แบบ) น. ม้า. (ป., ส.).