ตื่นตาตื่นใจ หมายถึง ก. ตื่นเต้นเพราะได้พบได้เห็นสิ่งที่ไม่เคยพบเคยเห็น.
ก. หายกลัว, หายตกใจ, เช่น ก็ตื่นตายยินดีเป็นพ้นนัก. (อิเหนา).
ก. ตกใจโดยไม่ได้พิจารณา เช่น กระต่ายตื่นตูม.
ก. แสดงอาการลิงโลดด้วยดีใจหรือแปลกใจ,มีความประหม่าเพราะไม่คุ้นเคย.
(สํา) ก. เร่งรัดทําการงานให้เหมาะสมแก่วัยและเวลา.
(กลอน) ก. แจ่มฟ้า.
ว. ตํ่าลงไปจากขอบน้อยกว่าปรกติ เช่น ชามก้นตื้น,หยั่งลงไปได้ไม่ไกลจากผิวหน้าหรือขอบบน เช่นนํ้าตื้น คลองตื้น, เข้าไปไม่ไกลจากขอบเป็นต้น เช่นตรอกตื้น; ผิวเผิน, ไม่ลึกซึ้ง, เช่น ความคิดตื้น, ตรงข้ามกับ ลึก.
ว. รู้สึกอัดอั้นเพราะดีใจหรือเสียใจเป็นต้น.