ตื่น หมายถึง ก. ฟื้นจากหลับ เช่น ตื่นนอน, ไม่หลับ เช่น ตื่นอยู่;แสดงอาการผิดปรกติเพราะตกใจ ดีใจ หรือแปลกใจเป็นต้น เช่น วัวตื่น ควายตื่น ตื่นเวที ตื่นยศ ตื่นไฟ;รู้สิ่งทั้งหลายตามความเป็นจริง ในคําว่า พระพุทธเจ้าเป็นผู้ตื่นแล้ว; โดยปริยายหมายความว่า รู้เท่าทัน,รู้ตัวขึ้น.
ก. เชื่อข่าวหรือคําเล่าลือโดยไม่มีเหตุผล.
ก. ไหวทันเหตุการณ์, รู้ตัวทันเหตุการณ์.
ก. ตื่นเต้นเพราะได้พบได้เห็นสิ่งที่ไม่เคยพบเคยเห็น.
ก. หายกลัว, หายตกใจ, เช่น ก็ตื่นตายยินดีเป็นพ้นนัก. (อิเหนา).
ก. ตกใจโดยไม่ได้พิจารณา เช่น กระต่ายตื่นตูม.
ก. แสดงอาการลิงโลดด้วยดีใจหรือแปลกใจ,มีความประหม่าเพราะไม่คุ้นเคย.
(สํา) ก. เร่งรัดทําการงานให้เหมาะสมแก่วัยและเวลา.