ตึงเปรี๊ยะ หมายถึง ว. ตึงมากจนเกือบจะปริหรือขาด.
ว. เสียงดังอย่างของหนัก ๆ ตกกระทบพื้นแข็ง.
ว. เสียงดังอย่างของหนัก ๆ ตกกระทบพื้นแข็ง.
ว. เสียงอย่างของหนัก ๆ ตกลงบนพื้นกระดานหลาย ๆครั้ง; โดยปริยายหมายถึงมีกิริยามารยาทซุ่มซ่ามไม่เรียบร้อย เช่น ทะลึ่งตึงตัง
ดู พลวง ๒.
ว. มาก, ใช้ประกอบกับคำ มืด เป็น มืดตึดตื๋อ หรือมืดตึ๊ดตื๋อ.
ว. มาก, ใช้ประกอบกับคำ มืด เป็น มืดตึดตื๋อ หรือมืดตึ๊ดตื๋อ.
ว. กลิ่นไม่ดี, กลิ่นเหม็นที่ติดอยู่ไม่รู้หาย เรียกว่าเหม็นตืด, บางทีใช้ว่า เหม็นตืดเหม็นตัง.