ตีรถะ หมายถึง [ตีระ–] (แบบ) ติตถ์, ดิตถ์, ท่านํ้า. (ส.; ป. ติตฺถ).
(แบบ) น. ฝั่ง. (ป., ส.).
ว. ลักษณะกลิ่นเหม็นอย่างหนึ่งคล้ายกลิ่นเนื้อแห้ง,มักใช้ประกอบกับคํา เหม็น เป็น เหม็นตึ.
ว. ลักษณะกลิ่นเหม็นอย่างหนึ่งคล้ายกลิ่นเนื้อแห้ง,มักใช้ประกอบกับคํา เหม็น เป็น เหม็นตึ.
ว. เหม็นตืด, ล้างไม่ค่อยหายเหม็น, ตุตัง ก็ว่า.
น. อาคารที่ก่อสร้างด้วยอิฐปูนเป็นต้น.
น. อาคารที่ก่อด้วยอิฐฉาบปูนหรือคอนกรีตเป็นห้อง ๆเรียงติดกันไปเป็นแถว, ห้องแถว ก็เรียก; (กฎ) อาคารที่พักอาศัยหรืออาคารพาณิชย์ ซึ่งปลูกสร้างติดต่อกันเป็นแถวเกิน ๒ ห้อง และประกอบด้วยวัตถุทนไฟเป็นส่วนใหญ่.
น. อาคารที่สูงมาก.