ตีเสมอ หมายถึง ก. ยกตนขึ้นเทียมท่าน โดยไม่รู้จักที่ตํ่าที่สูง.
ก. ขึ้นเสียง, ออกเสียงดังด้วยความโกรธ, (เป็นคําที่ผู้ใหญ่ใช้ว่าผู้น้อย).
ก. กะเอาว่า, สมมุติว่า.
ก. แกล้งทําสีหน้าให้ผิดจากใจจริง เช่น ตีหน้าเซ่อ.
ก. ทําหน้าเฉยเหมือนไม่มีความรู้สึกหรือไม่รู้เรื่อง.
(สำ) ก. ทำหน้าถมึงทึงแสดงอาการเกรี้ยวกราดดุดัน, ใส่หน้ายักษ์ ก็ว่า.
(สํา) ก. ตลบตะแลง, กลับกลอก.
ก. ตีตัวออกหาก, ไม่คบหาสมาคมด้วยเหมือนเดิม.