ตีความ หมายถึง ก. ชี้หรือกําหนดความหมาย; ให้ความหมายหรืออธิบาย; ใช้หรือปรับให้เข้าใจเจตนาและความมุ่งหมายเพื่อความถูกต้อง; (กฎ) วิเคราะห์ถ้อยคําหรือข้อความในบทกฎหมาย นิติกรรม สัญญา หรือเอกสารอื่น ๆ ที่มีปัญหาสงสัย หรือที่มีความหมายไม่ชัดเจน เพื่อกําหนดความหมายอันแท้จริงของถ้อยคําหรือข้อความนั้น ๆ เช่น ตีความกฎหมาย.
ก. พูดให้ต้องใจหรือให้ถูกอกถูกใจเพื่อหวังผลอย่างใดอย่างหนึ่ง.
ก. ทําให้ขึ้นมาเป็นคู่.
(สํา) ก. ทําสิ่งใด ๆ ไว้แล้ว แต่ผลไปตกแก่ผู้อื่น,ทําสิ่งที่ตนควรจะได้รับประโยชน์ แต่กลับไม่ได้.
(สํา) ก. กระทําการสิ่งใดแก่ศัตรูโดยไม่เด็ดขาดจริงจังย่อมจะได้รับผลร้ายในภายหลัง เช่น ประเวณีตีงูให้หลังหัก มันก็มักทําร้ายเมื่อภายหลัง. (อภัย).
ก. ทําตัวออกหาก, แยกตัวออกไป, พยายามทอดทิ้ง,หนีไป, เลิกคบกัน.
ก. ทําร้ายเจ้าทรัพย์แล้วแย่งเอาของไป.
(สํา) ก. กังวลทุกข์ร้อนหรือหวาดกลัวในเรื่องที่ยังไม่เกิดขึ้น.