ตบเท้า หมายถึง ก. อาการเดินกระแทกตีนกับพื้นแรง ๆ ของทหารหรือตํารวจเป็นต้นเรียกว่า เดินตบเท้า.
[-แผฺละ] น. การเล่นชนิดหนึ่ง มีคนเล่น ๒ คน หันหน้าเข้าหากันแต่ละฝ่ายตบเข่าและตบมือของตัวเองก่อน จึงใช้มือซ้ายตบมือซ้ายและมือขวาตบมือขวาของอีกฝ่ายหนึ่งสลับกันกับตบมือและตบเข่า.
ก. เอาฝ่ามือตีกันให้เกิดเสียงเพื่อแสดงความยินดีเป็นต้น, ปรบมือก็ว่า.
(สํา) ก. ทําอะไรฝ่ายเดียวไม่เกิดผล.
(สํา) ก. ยอมรับผิดไม่สมกับความผิดที่ทําไว้, ใช้เพี้ยนว่า ตบหัวที่ศาลา ขอขมาที่บ้าน ก็มี.
(สํา) ก. ทําหรือพูดให้กระทบกระเทือนใจในตอนแรกแล้วกลับทําหรือพูดเป็นการปลอบใจในตอนหลัง.
น. ชื่อนกในวงศ์ Caprimulgidae ขนนุ่มสีนํ้าตาลเทา ลายกระขาววางไข่บนพื้นดิน หากินแมลงตามลําพังในเวลากลางคืน กลางวันจะพรางตัวซ่อนอยู่ตามพื้นดิน มีหลายชนิด เช่น ตบยุงหางยาว(Caprimulgus macrurus) ตบยุงเล็ก (C. asiaticus), กระบ่า หรือกระบ้า ก็เรียก.
น. พิธีข่มกิเลสโดยทรมานตัว; การบําเพ็ญเพื่อให้กิเลสเบาบาง, การข่มกิเลส, เป็นธรรมข้อ ๑ ในทศพิธราชธรรม. (ดู ทศพิธราชธรรม).(ป., ส. ตป ว่า ความเพียรเครื่องเผาผลาญกิเลส).