ติง ๑ หมายถึง ก. ทักไว้, ท้วงไว้.
(โบ) ก. ขัดข้อง, แย้งขอให้ระงับไว้ก่อน.
(ถิ่น–พายัพ, อีสาน) ก. ขยับเขยื้อน, ไหว.
น. เนื้อหรือสิ่งที่งอกหรือยื่นออกมาเล็ก ๆ จากส่วนใหญ่.
ดู ตุ่น ๑.
ว. เสียงนํ้าหยด, เสียงร้องเรียกลูกสุนัข.
ว. เสียงนํ้าหยด, เสียงร้องเรียกลูกสุนัข.
น. ชื่อไม้พุ่มรอเลื้อยชนิด Getonia floribunda (Roxb.)Lam. ในวงศ์ Combretaceae ดอกสีเขียวอมขาว ออกดอกเวลาผลัดใบ.