ความหมายของคำว่า ' ติ '

ติเตียน
ก. ยกโทษขึ้นพูด, กล่าวร้าย.
ติเรือทั้งโกลน
(สํา) ก. ตําหนิสิ่งที่ยังทําไม่เสร็จหรือที่ยังไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร, ติพล่อย ๆ ไปเสียก่อนที่จะรู้ว่าอะไรเป็นอะไร.
ติก–, ติกะ
[ติกะ–] (แบบ) น. หมวด ๓ คือ ที่รวมวัตถุหรือธรรมะอย่างละ ๓. (ป.).
ติก–, ติกะ
[ติกะ–] (แบบ) น. หมวด ๓ คือ ที่รวมวัตถุหรือธรรมะอย่างละ ๓. (ป.).
ติกาหรัง
[–หฺรัง] น. เรือนแก้ว. (ช.).
ติง ๑
ก. ทักไว้, ท้วงไว้.
ติงทุเลา
(โบ) ก. ขัดข้อง, แย้งขอให้ระงับไว้ก่อน.