ต่ำต้อย หมายถึง ว. มีฐานะความเป็นอยู่หรือตําแหน่งหน้าที่ด้อยกว่ากันมากจนเทียบกันไม่ได้, มีฐานะไม่เท่าเทียมเพื่อน.
ว. น้อยที่สุด เช่น ตัวเลขต่ำสุด คะแนนนิยมต่ำสุด.
(ถิ่น–อีสาน) ก. ทอ เช่น ต่ำหูก.
น. เรื่องแสดงกิจการอันมีมาแล้วแต่ปางหลัง, เรื่องราวนมนานที่เล่ากันสืบ ๆ มา, เช่น ตํานานพุทธเจดีย์สยาม; เรียกพระปริตรบทหนึ่ง ๆ ว่า ตํานาน ในคําว่าเจ็ดตํานาน สิบสองตํานาน.
ว. ห่ามจวนสุก เช่น กล้วยตําเนิน, แก่ยังไม่จัดเช่น แตงโมตําเนิน ทุเรียนตําเนิน, ดําเนิน ก็ว่า.
(กลอน) ก. ดําเนิน.
(กลอน) ก. ดําเนียน, ติเตียน.
(กฎ) น. ท้องที่ที่รวมหมู่บ้านหลายหมู่บ้านเข้าด้วยกันและมีประกาศจัดตั้งเป็นตําบล มีกํานันเป็นหัวหน้าปกครอง.