ความหมายของคำว่า ' ต่ำช้า '

ต่ำตน
(โบ) ก. ถ่อมตน.
ต่ำต้อย
ว. มีฐานะความเป็นอยู่หรือตําแหน่งหน้าที่ด้อยกว่ากันมากจนเทียบกันไม่ได้, มีฐานะไม่เท่าเทียมเพื่อน.
ต่ำสุด
ว. น้อยที่สุด เช่น ตัวเลขต่ำสุด คะแนนนิยมต่ำสุด.
ต่ำ ๒
(ถิ่น–อีสาน) ก. ทอ เช่น ต่ำหูก.
ตำนาน
น. เรื่องแสดงกิจการอันมีมาแล้วแต่ปางหลัง, เรื่องราวนมนานที่เล่ากันสืบ ๆ มา, เช่น ตํานานพุทธเจดีย์สยาม; เรียกพระปริตรบทหนึ่ง ๆ ว่า ตํานาน ในคําว่าเจ็ดตํานาน สิบสองตํานาน.
ตำเนิน ๑
ว. ห่ามจวนสุก เช่น กล้วยตําเนิน, แก่ยังไม่จัดเช่น แตงโมตําเนิน ทุเรียนตําเนิน, ดําเนิน ก็ว่า.
ตำเนิน ๒
(กลอน) ก. ดําเนิน.