ตาลปัตร หมายถึง [ตาละปัด] น. พัดใบตาล มีด้ามยาว สําหรับพระใช้ในพิธีกรรมเช่นในเวลาให้ศีล ต่อมาอนุโลมเรียกพัดที่ทําด้วยผ้าหรือไหมซึ่งมีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้นว่า ตาลปัตร ด้วย, ตาลิปัตร ก็ว่า.
[–เพฺลิง] น. ตาลปัตรที่มีลักษณะเช่นเดียวกับพัดยศของพระสงฆ์ ใช้ประดับสถานที่ในงานพระเมรุชั้นพระมหากษัตริย์และพระราชวงศ์ชั้นสูง นิยมทําเป็นรูปตุ๊กตาเทวดานั่งคุกเข่าถือตาลปัตรรายรอบบริเวณพระเมรุ, ตาลิปัตรบังเพลิง ก็เรียก.(รูปภาพ ตาลปัตรบังเพลิง)
(สํา) น. คนที่ไม่มีทางเจริญก้าวหน้าต่อไปอีกแล้ว;คนที่ไม่มีบุตรสืบตระกูล.
น. (๑) ชื่อไม้พุ่มชนิด Opuntia cochenillifera (L.)Miller ในวงศ์ Cactaceae กิ่งแบนอวบ ใบลดขนาดลงเป็นกระจุก ขนค่อนข้างแข็ง เป็นไม้ต่างประเทศปลูกเป็นไม้ประดับ. (๒) ชื่อไม้พุ่มชนิด Cycas siamensisMiq. ในวงศ์ Cycadaceae. (๓) ดู กาสัก ๒.
ดู ตะลาน ๑.
ดู ตะลาน ๒.
น. ตาลปัตร. (ดูใน ตาล).
น. ตาลปัตรบังเพลิง. (ดูใน ตาล).