ตายขาน หมายถึง ก. ยืนต้นตายเป็นแถว ๆ (ใช้แก่ต้นไม้) ในความว่าไม้ตายขาน.
ก. ออกดอกเป็นเมล็ดแล้วตาย (ใช้แก่ไม้ในจําพวกไผ่).
ก. ตายทันทีตรงที่เกิดเหตุ.
น. เรียกไข่ที่ตัวตายในระหว่างฟักว่า ไข่ตายโคม.
ก. หลงเชื่ออย่างไม่สงสัย.
ก. ตายทิ้งร่างแห้งอยู่ (ใช้แก่สัตว์บางอย่าง เช่นคางคก จิ้งจก).
ก. หมดความรู้สึกทางสัมผัส, ไม่มีความรู้สึกเหมือนอย่างที่เคยมี; โดยปริยายหมายความว่า หยุดเจริญก้าวหน้า ติดอยู่แค่นั้น.
ก. มุ่งเสี่ยงไปข้างหน้า, เสี่ยงหนีเหตุการณ์ร้ายปัจจุบันไปเผชิญชีวิตข้างหน้า, มีทิฐิมานะที่จะต่อสู้กับเคราะห์กรรมเอาข้างหน้า, เสี่ยงทําไปก่อน แล้วค่อยคิดแก้เหตุการณ์ภายหลัง.