ตากตน หมายถึง ก. นอนแผ่, นอนหงาย, เช่น ผลักให้ตากตนอยียด ชรดียดด้าวดิ้นดรนอนอยู่แล. (ม. คำหลวง กุมาร).
ก. พักผ่อนเพื่อคลายความเคร่งเครียดโดยไปอยู่ในที่สงบหรือที่มีอากาศปลอดโปร่ง.
ก. สู้ทนอาย.
ก. ไปพักผ่อนในที่ที่มีอากาศดี.
ดูใน ตา ๒.
น. เทียนตากบ. (ดู เทียนตากบ ที่ เทียน ๓).
[ตา–กฺวาง] น. ชื่อไผ่ชนิด Gigantochloa kurzii Gamble และชนิด G. apus (Roem. et Schult.) Kurz ในวงศ์ Gramineae.
(โบ; กลอน) ส. คําใช้แทนนามหลายฝ่ายให้แยกออกเป็นส่วน ๆ เช่น ทุกทั่วสัตวตื่นตาง แตกเต้า. (ตะเลงพ่าย),ต่าง ก็ว่า.