ดุ้ง หมายถึง ว. โค้งหรือนูนหรือแอ่นจากแนวหรือระดับ เช่น พื้นกระดานดุ้ง.
ว. กระตุ้งกระติ้ง, ตุ้งติ้ง ก็ว่า.
[ดุด, ดุดจะ] ว. เหมือน, คล้าย, เช่น, เพียงดัง, ราวกะ, บางทีในกลอนใช้ว่า ดวจ ก็มี.
[ดุด-] ว. เหมือน, คล้าย, เช่น, เพียงดัง, ราวกะ.
[ดุด-] ว. เหมือน, คล้าย, เช่น, เพียงดัง, ราวกะ.
ก. กิริยาที่หมูเอาจมูกดุนดิน.
ก. รุน, ทําให้เคลื่อนไปเรื่อย ๆ ด้วยแรงดัน; ทําให้ลวดลายบางอย่างนูนขึ้น เช่น ดุนลาย. ว. เรียกลวดลายที่มีลักษณะเช่นนั้นว่า ลายดุน.
น. ท่อน เช่น กลืนเข้าไปทั้งดุ้น, ท่อนไม้ขนาดเล็ก เช่น ดุ้นฟืน, ลักษณนามเรียกท่อนไม้ขนาดเล็กว่า ดุ้น เช่น ฟืนดุ้นหนึ่ง ฟืน ๒ ดุ้น.