ดึ่ม หมายถึง ว. ลึก.
ก. มากทั่วไปจนเป็นปรกติธรรมดา.
ว. เกลื่อนกลาด, มากหลาย, ดาษดื่น ก็ว่า.
ก. ดึกมาก, ดึกดื่น ก็ว่า.
ก. กินของเหลวเช่นนํ้า.ดื่มด่ำ ว. ซาบซึ้ง.
(กลอน) น. สะดือ เช่น ขุนช้างฉุดผ้าคว้าจิ้มดือ. (ขุนช้างขุนแผน).
ว. ไม่ยอมเชื่อฟังหรือทําตาม. ก. ทื่อ, ไม่คม, (ใช้แก่มีด).
ว. ดื้ออย่างขัดขืนจะเอาชนะ.