ความหมายของคำว่า ' ดาย '

ความหมายของคำว่า ' ดาย '
ดาย หมายถึง ก. ใช้มีดหรือจอบเป็นต้นถากต้นหญ้าเพื่อให้เตียน. ว. ดะไป, ตะลุย,เช่น กินดาย; เพิกเฉย, ไม่เอาใจใส่, เช่น ดูดาย; ทีเดียว, เท่านั้น, เช่นเดียวดาย เปล่าดาย พู้นมาดาย. (จารึกสยาม); ง่าย เช่น สะดวกดาย;โดด, เดี่ยว, เลย, ถ่ายเดียว, (มักใช้ในที่สุดประโยค).

ด้าย
น. สิ่งที่ทําด้วยใยเป็นต้นว่าใยฝ้าย ปั่นเป็นเส้นสําหรับเย็บ ถัก หรือทอผ้าเป็นต้น.
ด้ายซัง
น. ด้ายทอที่ตัดจากผ้าทิ้งอยู่ในหูก.
ด้ายดิบ
น. ด้ายที่ยังไม่ได้ฟอก.
ดาร-, ดาระ
(แบบ) น. เสียง, เสียงดัง, เสียงสูง, เสียงแหลม. ก. ข้าม เช่น ฝ่ายคนผู้ข้าได้ดํารวจดารทาน. (ม. คําหลวง ทานกัณฑ์). (ป., ส. ตาร).
ดาร-, ดาระ
(แบบ) น. เสียง, เสียงดัง, เสียงสูง, เสียงแหลม. ก. ข้าม เช่น ฝ่ายคนผู้ข้าได้ดํารวจดารทาน. (ม. คําหลวง ทานกัณฑ์). (ป., ส. ตาร).
ดารกะ
[-ระกะ] (แบบ) น. ดาว, ดวงดาว. (ป., ส. ตารกา).
ดารณี
[-ระนี] น. เรือ. (ส. ตารณี).