ด้าง หมายถึง (โบ) น. ดั้ง เช่น แหลนไป่ติดด้าง. (ม. คําหลวง ชูชก).
ก. เอาวัตถุเช่นผ้าเป็นต้นขึงหรือปิดบังให้ทั่วตอนเบื้องบน เช่น ดาดเพดานดาดหลังคา, ถ้าปูตอนล่างเช่นพื้นเรือนเป็นต้น เรียกว่า ลาด เช่น ลาดเสื่อลาดพรม. ว. ไม่ชัน เช่น หลังคาดาด.
น. พื้นราบตอนบนของเรือ, พื้นราบตอนบนสุดของอาคาร.
ว. ธรรมดา ๆ, ไม่รัดกุม, เช่น สํานวนดาด ๆ.
ว. ธรรมดา ๆ, ไม่รัดกุม, เช่น สํานวนดาด ๆ.
น. ชื่อไข้ทรพิษที่ออกหนาเป็นพืดดํา.
น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Hemigraphis alternata T. Anders. ในวงศ์Acanthaceae ใบสีเทา ด้านล่างสีแดง ดอกเล็ก สีม่วงอ่อนปลูกเป็นไม้ประดับ.
ว. แข็ง, แน่น, เรียกดินที่จับตัวแข็งเป็นชั้น โดยมากเป็นประเภทดินเหนียวเนื้อแน่นที่นํ้าไหลผ่านไม่ได้ เกาะตัวแข็งอยู่ใต้ผิวดิน ว่าดินดาน, เรียกหินแข็งหรือหินผุที่รองรับดิน ทราย กรวด ซึ่งมีแร่เช่นดีบุก ทองคํา รวมอยู่ด้วย ว่า หินดาน, เรียกสิ่งที่มีลักษณะแข็งเป็นดานอยู่ในท้อง เช่น ดานเลือด ดานลม.