ดับชีพ หมายถึง ก. ตาย.
ก. ทําให้ลมในท้องระงับไปชั่วคราว, โดยปริยายหมายความว่ากินพอประทังความหิว.
น. คํากํากับชื่อปีในวิธีนับศักราชทางเหนือ ตรงกับเลข ๒.
(โบ) น. ลําดับ.
(แบบ) น. ทองแดง. (ป. ตมฺพ).
ว. เคลื่อนไปทีละน้อย ๆ เช่น หนอนไต่ดั้วเดี้ย.
[ดัดสะกอน] (แบบ) น. ข้าศึก. (ส. ตสฺกร; ป. ตกฺกร ว่า โจร, ขโมย).
[ดัดสะกะรี] น. หญิงที่มากด้วยราคจริตและโทสจริต. (ส.).