ดอกลำโพง หมายถึง น. เครื่องช่วยในการขยายเสียง รูปเหมือนดอกลําโพง, เรียกสั้น ๆว่า ลําโพง.
น. รอยจุดขาว ๆ ที่เกิดบนเล็บ.
น. ชื่อเกลื้อนชนิดหนึ่ง ขึ้นตามตัวตามหลังเป็นผื่นขาว ๆ; จั่นหมากที่บานแล้ว; ขนสร้อยคอไก่หรือตามตัวไก่ที่เป็นจุดขาว ๆ.
(โบ) ก. ทํา เช่น ดอกขายหูขายตา ดอกบนําพารู้. (ลอ).
ว. คําประกอบให้ได้ความชัดขึ้น เช่น ฉันดอก ไม่ใช่คนอื่น ทําไม่ได้ดอก,(ปาก) มักพูดว่า หรอก เช่น ไม่ไปหรอก. ก. หลอก เช่น บ้างดอกล้อแล้วโลมคืน. (ม. คําหลวง ชูชก).
ดู รําเพย ๒.
ใช้เป็นคําด่าผู้หญิง.
(ถิ่น-พายัพ) น. ต้นกะแท่ง. (ดู กะแท่ง).