ขี้แพ้ชวนตี หมายถึง (สํา) ก. แพ้ตามกติกาแล้วยังไม่ยอมรับว่าแพ้จะเอาชนะด้วยกําลัง, แพ้แล้วพาล.
ว. เรียกสีกากีแกมเขียวว่า สีขี้ม้า.
น. นํ้าเมือกที่ไหลออกทางจมูก.
(ปาก) น. เมฆ.
น. จุดดําเล็ก ๆ ที่ขึ้นตามร่างกาย, ราชาศัพท์ว่า พระปิลกะ.
น. ชื่อขนมอย่างหนึ่งในพวกจันอับ.
(สํา) ก. ขี้เหนียว, ตระหนี่เหนียวแน่น.
น. กากของฝิ่นที่สูบแล้ว, คนติดฝิ่น, ขี้ฝิ่น ก็เรียก. ว. ติดฝิ่น.