ขวง ๑ หมายถึง น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Glinus oppositifolius A. DC. ในวงศ์Molluginceae ใช้ทํายาได้, ผักขวง สะเดาดิน หรือ ผักขี้ขวง ก็เรียก.
น. ข่วง, บริเวณ, ลาน, เช่น ให้ยกหอกลองยังขวงหลวงริมสนาม.(พงศ. โยนก).
(ถิ่น-พายัพ) น. กรง เช่น ขวงนก ว่า กรงนก.
น. ผี เช่น เสียขวง ว่า เสียผี.
น. ภาชนะกลวงใน โดยมากทําด้วยแก้ว รูปสูง มักมีคอหรือปากแคบ สําหรับบรรจุของเหลวเป็นต้น, ลักษณนามว่า ใบ.
(ถิ่น-ปักษ์ใต้) น. ขวดโหล.
[-โหฺล] น. ขวดปากกว้างมีฝา, โหล ก็เรียก.
น. บริเวณ, ลาน, ใช้ว่า ขวง ก็มี.