ขยอง ๒ หมายถึง น. โขยง, พวก, หมู่, ฝูง.
[ขะหฺย่อน] ว. กระชั้น เช่น ครั้นไก่ขันขย่อนค่อนคืน. (มณีพิชัย).
[ขะย่อน] ก. ทําอาการจะอาเจียน; ถอยกลับ.
[ขะหฺยะ] น. หยากเยื่อ, มูลฝอย, ใช้ว่า กระหยะ ก็มี.
[ขะหฺยะขะแหฺยง] ก. เกลียดเมื่อได้เห็นหรือถูกต้องสิ่งที่สกปรกน่ารังเกียจหรือน่าเกลียดน่ากลัวหรือเมื่อนึกถึงสิ่งนั้น, แขยง ก็ว่า.
[ขะหฺยัก] ก. กักหรือเก็บไว้บ้างไม่ปล่อยไปจนหมดหรือไม่ทําให้หมด.น. ตอน, พัก, เช่น ทํา ๒ ขยัก ๓ ขยัก.
[-ขะหฺย่อน] ก. ทํา ๆ หยุด ๆ ไม่ให้เสร็จในรวดเดียว.
[-ขะย่อน] ก. มีอาการพะอืดพะอมจวนจะอาเจียน.