ขทิง ๒ หมายถึง [ขะ-] (โบ) น. ต้นกระทิง.
[ขะ-] (โบ) น. ปลากระทิง.
[ขะ-] (โบ) น. กระดิ่ง, กระดึง.
[ขะ-] (โบ) น. ต้นกระทิง.
น. สิ่งที่เป็นเส้นขึ้นตามผิวหนังคนและสัตว์ เช่น ขนตา ขนนกขนเม่น และใช้ตลอดไปจนถึงที่ขึ้นบนผิวต้นไม้ ผลไม้ ใบไม้และอื่น ๆ, ราชาศัพท์ว่า พระโลมา.
น. ขนตั้งชันฟูขึ้น เกิดจากความตกใจหรือความกลัวเป็นต้น.
น. ขนและผมตั้งชันขึ้นเพราะรู้สึกสยดสยองมากเป็นต้น.
น. ขนสีขาวที่ขึ้นแปลกเป็นพิเศษ มีลักษณะยาวกว่าปรกติ.