ซุ่มซ่าม หมายถึง ว. กิริยาที่กระทำไปโดยไม่ใช้ความระมัดระวังหรือไม่ถูกกาลเทศะเช่น เดินซุ่มซ่ามชนสิ่งของจนเสียหาย ซุ่มซ่ามเข้าไปในสถานที่ที่ไม่ควรจะเข้าไป.
(โบ) ว. เซ็งแซ่, จอแจ.
(โบ) น. สุ้มเสียง เช่น จึงตั้งนะโม ซุ่มเสียงใหญ่โต. (ประถม ก กา).
น. มีดชนิดหนึ่ง รูปเรียวแหลม.
ว. ร่วนในลักษณะอย่างดินที่ยุ่ยไม่เกาะกันแน่นเหนียว เรียกว่าดินซุย, เรียกเนื้อเผือกหรือมันที่มีลักษณะเช่นนั้นว่า เนื้อซุย.
ว. อาการที่ปรากฏแก่ร่างกายเมื่อเวลาขนลุกเป็นต้น.
ว. เสียงดังอย่างเสียงฝนตกมาก ๆ แต่ตกไม่นาน.
ว. เสียงดังอย่างเสียงฝนตกมาก ๆ แต่ตกไม่นาน.