ชีวา, ชีวี หมายถึง (กลอน) น. ชีวิต. (ส. ชีวี ว่า สัตว์มีชีวิต).
(กลอน) น. ชีวิตของตน.
(กลอน) น. ชีวิต เช่น ก็สิ้นชีวาลัยไปเมืองฟ้า. (รามเกียรติ์ ร. ๑). ก. ตาย เช่น เพียงศรีอนุชาชีวาลัย.
น. ความเป็นอยู่, ตรงข้ามกับ ความตาย. (ป., ส.).
ว. สดชื่นคึกคัก.
น. การสิ้นชีวิต. ก. ตาย.
น. ชีวิต. (ป., ส.).
(แบบ) น. ผู้เป็นอยู่, ผู้มีชีวิต. (ส.).